Mula nang magising ako, nabuo sa isip ko ang solusyon na dapat makilala ko na si Yumi ng personal. Ngunit sa tuwing magiisip ako ng paraan para ituloy ang balak ko ang daming pumapasok sa isip ko, di ko rin alam kung epektibo ang gagawin ko. Kaya napagpasyahan kong wag magsuot ng uniform allowed naman samin ang mag civilian lalo na kung broken schedule ka sa school. Suot ang green na t-shirt, maong na pants at puting rubber shoes.
Umalis ako ng bahay maaga pa sa sikat ng araw. Kahit si nanay nagtaka tila seryoso daw ako sa sinabi ko kagabi na “Bukas luluhod ang mga tala”. Hindi ko na rin nagawang magalmusal dahil sa pagmamadali.
Pagsakay ko sa bus magkahalong saya, pananabik at takot ang naramdaman ko, kasama ang mga tanong na “Kakausapin kaya ako ni Yumi?”, “Papayag kaya sya kung yayain ko sya sa isang date?”
“Ah, bahala na kung anung mangyari ang mahalaga magawa ko”
This time ginawa kong mag-abang sa kanto ng national bookstore kung saan kami unang nagkita ni Yumi. Katabi nito ang karinderya kung saan ako kumakain pag lunch break. 6:30 A.M eksakto, bawat taong nagdadaan sa kalye nabilang ko na.
Sandali na lang
Maaari bang pagbigyan
Aalis na nga
Maaari bang hawakan ang
iyong mga kamay
Sana ay maabot ng langit
ang iyong mga ngiti
Sana ay masilip
Bawat posisyon ng pagtayo sa kanto nagawa ko na, sumandal na ako sa pader at sa poste, umupo sa simento at sumipol habang naghahantay sa kanya. Nagbilang ng mga taong dumaraan ay isinama ko na rin sa listahan ko. Nagbukas ang National Book Store wala pa rin sya, naiinip na ako sa tagal nya pati tuloy na ang tyan ko nainiip kakaantay sa kanya at nagsimula ng magsalita.
“Di nga pala ako kumain ng almusal dahil umalis ako ng bahay tulog pa si inay buti na lang may tindang almusal ang karinderya” kaya naisipan kong magalmusal habang naghahantay sa kanyang pagdaan.
“Miss isang sinangag nga po at isang itlog samahan mo na rin ng kape” pagkatapos magbayad ng naorder ko napili kong umupo sa isang lamesang nakaharap sa may kalsada.
“Sisiguraduhin kong di makakaalpas sakin si Yumi” kaya kahit ngumunguya ng sinangag at itlog nakatutok ang mga mata ko sa kalye at bawat higop sa mainit na kape agad kong nalalagok baka biglang dumaan si Yumi at di ko mahabol. Natapos akong kumain at nagbukas na ang National Bookstore wala pa ring Yumi na naglalakad sa kalye.
Ang daming tumakbong idea sa utak ko “Baka nagkasakit si Yumi?”, “Baka naman wala syang schedule ng pasok ngayon?” at muling nagsalita ang dalawang panig ng utak ko.
“Di na sya darating, umuwi ka na lang”
“Patience is a virtue, Tofie you have to be patient”
“Patient, patient ka pa dyan pasyente ka mamaya kay Ms. Dulce”
Napatingin ako sa relo ko ng maalala ko ang pangalang Ms. Dulce, 7:30 A.M. isang oras na akong naghahantay sa kanya wala pa rin.
'Wag kang mag-alala
Di ko ipipilit sa'yo
Kahit na lilipad ang isip
ko'y torete sa'yo
Ilang gabi pa nga lang
Nang tayo'y pinagtagpo
Na parang may tumulak
nanlalamig nanginginig na ako
“Lord, pwede favor? Bigyan mo naman ako ng sign kung darating sya o hindi” sabit ko sa langit nagmamaka-awa na sana pakinggan.
“Kuya sampaguita po, bili na kayo ng sampaguita”
“Hmmpp, ayos Lord sampaguita thank you, kung kailangan gawin kong poon si Yumi para sabitan ng sampaguita sige lang”
“Kuya sino kausap mo? Are you drugs?”
“Tignan mo tong batang to, hihirit lang English pa, me drugs no way acetonic to!”
“Anong acetonic kuya”
“Acetone tinira ko ano laban ka? Pabili nga sampaguita”
“Yan ang gusto ko sayo kuya, dahil dyan may free kang power hug!”
“Ah… Sarah? Di ako si John Loyd”
“Hug ka na nga ayaw mo pa ok fine, eto sampaguita mo”
“Eto naman bayad ko, thank you” muli akong bumalik sa poste para sumandal at nang muli kong sulyap sa di kalayuan, naaninag ko ang anino ng babaeng pinakahihintay ko.
“Si Yumi andyan na…”
“Ah inlove ka pala kuya kaya ka ganyan, di ka pala acetonic, lovatonic!”
“Anu naman yun?”
“Meaning ksp ka hmppt”
“Wah… kung di ka lang bata tiniris kita”
“tse! Makaalis na nga mamaya mahawa pa ako sa lovatonic mo”
“Bleh!”
Pagtapak ni Yumi sa kanto agad akong lumabas sa likod ng poste at kumaway sa kanya habang papalapit.
“Hi! Yumi!” kaway ko
“Para sayo sampaguita!” pero parang di maipintang larawan ang nakaguhit sa kanya. Dahil ba sa sampaguita o dahil sa pagaantay ko sa kanya?
No comments:
Post a Comment