Thursday, June 9, 2011

Chapter 8: Feel The Love Continuation.....

Abalang-abala ako sa araw na yon puno ng mga dapat gawin, mga dapat habulin at kung ano-anung takdang aralin na iniwan sa amin ng mga Professors naming minsan di mo na alam kung ano ang uunahin sa mga nakalista pero ganyan daw talaga ang buhay ng isang estudyante masalimuot na masaya, minsan naman boring pero nasa estudyante lang talaga yan anong perspective ang pagtingin mo.

Di na rin kami nagsabay ni Eunice para maglunch break dahil kahit sya mismo kailangan ng oras para naman sa ginagawa nyang project kay Ms. Dulce, minsan nga kung tawagin kaming mga estudyante ng ganitong klaseng kurso ay weirdo. Ugali kasi namin ang magisa kung di naman nakaharap ang mga blankong pahina ng aming mga notebook at minsan nagsusulat sa hangin meron din namang yung tipong nakaharap sa ibat ibang uri ng instrumento para magisip ng mga maaring idugtong o ilagay sa aming mga composition. Higit pa dyan may klase din na bigla na lang matutulala at kung di mo sasadyaing kausapin hindi pa magsasalita o gagalaw man lang parang biglang na nahawakan ng isang nagyeyelong tao kaya na frozen.


Pero in reality malalalim din talaga magisip ang mga gaya namin dahil kung iisipin mo hindi lang din puro banat ng salita ang pwede mong gawin pwede din kasing magandang pakinggan pero hindi tugma o walang nilalaman ang mga salita.


Sadya akong nagaaral o gumagawa ng mga takdang aralin ko sa hagdan ng building namin lalo na kung walang masyadong nadaan nagagawa ko kasing bumaluktot ng matino at maiunat ang mga binti at paa ko para maging magaan para sakin ang magisip at magsulat. Minsan niyaya nila akong lumipat ng pwesto kahit si Eunice kaya lang di talaga ako komportable sa ibang lugar.


“Ang sipag mo naman talaga kaya hanga ako sayo sa kasipagan” natigilan ang mga daliri ko sa pagindayog nito sa kuwadernong aking sinusulatan para makita ko kung sino ang nagsalita mula sa aking likuran.


“Uy….” Sabay pagpag ng pantalon ko sa likuran para sa mga kumapit na alikabok “Ano… kamusta ka este napadaan ka? Wala kang klase?”


“Okay lang naman ako… free time namin ngayon hinanap kasi kita kanina sa cafeteria pero hindi kita nakita si Eunice lang kaya sa kanya ako nagtanong kung nasan ka kaya nalaman kong andito ka at….. sinabi nya rin sakin busy ka at di ka pa kumakain kaya…..” sabay kuha ng isang plastic mula sa kanyang dala-dalang bag.


“Dyarann…… dinalhan kita ng isang sandwich at isang bottled ice tea?”


“Di ko alam kung kumakain ka ng ganito di ko rin alam kung anong paborito mo kaya ako na lang pumili nito para sayo sana…. Sana magustuhan mo?”


“Actually alam mo tamang tama ang dating mo kasi…. Kanina pa ako dito at di pa ako kumakain kaya tatanggi pa ba ako sa alok mo? Ha Yumi!”


“Hahaha siya sige kumain ka muna at mamaya na lang yang ginagawa mo di ka rin makakapagisip ng maayos kapag di ka nakakain ng ayos, akin na muna yang mga gamit mo at maupo tayo dito”


“Okay… hati tayo gusto mo?”


“No its okay kumain na talaga ako, so eto pala ang tambayan mo?”


“Umm… Oo dito ako palagi nakatambay pag free time lalo na kung maraming home work o kaya naman mga projects”


“Ganun ba” inilibot ni Yumi ang kanyang mga mata mula sa ibat ibang sulok nito mula sa pinakaitaas ng hagdan hanggang sa mga baitang nito”


“Nagtataka ka siguro bakit ito ang napili kong tambayan kesa sa basketball court o kaya sa soccer field”


“Hindi naman para sa isang katulad mo napili mo ang tambayan”


“Alam kong sasabihin mo yan pero kung sasabihin ko baka pagtawanan mo lang ako”


“Ikaw pagtatawanan ko? Hindi kaya isa pa teacher kita bakit kita pagtatawanan”


“Sigurado hindi ka tatawa sakin?”


“Sigurado!”


“Pangako”


“Haizz… Oo pangako para ka naman bata”


“Naninigurado lang hmmm alam mo na… tayo ka dyan ilapag mo muna yang gamit dyan”


“Okay”


“Tapos tumayo ka dito sa tabi ko ngayon bilangin mo yung mga baitang”


“Ha?!”


“Oo ilan yung baitang na nakikita mo?”


“Walo!”


“Galing mo naman pala bumilang eh”

“Ano ka ba grade one ba ako para di ko alam kung paano magbilang”

“Hehehe joke lang ikaw naman di mabiro, ganito yan bawat isang baitang isang piyesa ng isang awit”


“Piyesa?”


“Ang pinakamababa ang DO yun ang unang baitang sa hagdan na ito sunod ang RE pangatlo ang MI susundan ng FA pagkatapos ay SO, ayun naman ang LA ang pangalawa sa panghuling baitang ang TI at ang pinakamataas at pinakahuli ang DO kaya sa bawat tapak mo sa bawat baitang may piyesa kang nabubuo”


“Ang galing naman”


“At hindi lang yan kung bibilangin mo ang lahat ng baitang sa lahat ng hagdan dito sa gusaling ito lahat sila pito lang ang bilang namumukod tangi lang ang hagdan na ito na may walong baitang pero higit sa lahat ang pinaka-importanteng at magandang bahagi ng hagdan na ito…”


Kinuha ko ang kanyang kamay at sabay kaming humakbang sa mga baitang ng hagdan at unti-unti kong binigkas ang mga piyesa ng baitang


“DO-RE-MI-FA-SO-LA-TI-?”


“Bakit ka tumigil?”


“Tumalikod ka”


“Ha?! Bakit naman ako tatalikod? Baka naman itulak mo ako”


“Pangako hahawakan kita hindi ka mahuhulog at di kita pababayaan”


Unti-unting tumalikod si Yumi at unti-unti ring lumantad ang tanawin sa makikita lamang sa pinakamataas na baitang


“Waow! Ang ganda”


“Kapantay ng gusaling ito ang kampanaryo ng simbahan, malapit sa mga ulap at higit sa lahat payapang pagmasdan habang nagiisip at kung may problema nakakagaan ng pakiramdam”


Pinikit ni Yumi ang kanyang mga mata at sinimoy ang hangin mula sa bintana


“Oo nga nakakagaan ng pakiramdam Tofie ang sarap at ang ginahawa buti hindi ka natatakot dito sa taas nito”


“Hmmm… dati takot ako dumungaw sa pinakamataas na baitang baka hindi ko maabot ang tamang tono ngunit ngayon hindi na”


“Bakit?”


“Dahil kasama kita”


“Ha!?”


I often wonder just how can it be

But everytime I think about it
Seems impossible to me
I wanna touch you, call out your name
Would you be my love, would you be my friend
Would you feel the same

What if wishes all came true

And each one had a star
That would keep it shining brightly
However near or far

What if a miracle appeared

And heaven was here for us to see
Oh what if you, were to fall in love with me

I imagine, a picture in my mind

You and me we?ll be together
Together for all time

Hindi nakuha ni Yumi na magsalita at magbigkas ng kahit isang salita bumatingaw na lang ang bell ng unibersidad senyales ng paguumpisa na muli ng klase para sa panghapong aralin at session.


“Mau-mauna na ako baka…. Baka kasi mali… late ako sa klase”


“Okay sige, aasahan kita mamaya sa auditorium para sa pangalawang lecture natin sa piano lessons”


“Ha, meron ba? Este sige… sige pupunta ako pagkatapos ng klase auditorium di ba? Auditorium! Mauna na ako sayo Tofie”

Wednesday, June 1, 2011

Chapter 8: Feel the Love Continuation

Di ko na rin makuha ang tamang tulog ng dahil sa pag-iisip. Maaga pa’y umalis na ako ng bahay para pumasok sa klase. Sumakay ng tricycle, jeep at bus para makarating sa unibersidad, walang gaanong sakay ang mga sasakyan at maluwag ang kalsada sa mga pasahero. Nagtatalong liwanag at dilim ang nakikita ko mula ng dumungaw ako sa bintana.

Pagbaba ko mula sa bus nakita kong ang pagbubukas ng bookstore kung saan una kong nakita at nakilala si Yumi. Ngumiti lang ako sa gwardiya at bumawi naman sya ng isang magandang umaga. Mula sa tindahan nakita ko din ang karinderia kung saan kami unang kumain ni Yumi ng magkasabay. Parang dejavu ang mga nangyayari ang kulang lang ay si Yumi sa tabi ko.


Mga matitingkad na kulay ang kuminang sa mata ko isang bagong bukas na tindahan na ngayon ko lang nakita dito ito nakita sa hilera ng mga tindahan naka bandera din ang isang malaking tarpaulin sa harapan ng kanilang tindaha. “Grand Opening Sale”


Maaga pa naman kaya naisipan kong tumingin-tingin sa loob ng bagong bukas na tindahan. Agad naman akong sinalubong ng isang tauhan ng tindahan pagbukas ko ng pintuan nila.


“Good Morning Sir Welcome po sa Flowers Blooms”


“Good Morning din po”


“Ano pong klaseng bulaklak ang hanap nila? Para sa anu pong okasyon?”


“Ano po kase napa…?”


“Alam ko na po para po ba sa isang binibini? Naku marami po kami nyan dito hali po kayo dito at ipapakita ko sa inyo”


Di ko masabi ng tuwiran sa sales lady na ang pakay ko lamang ay tumingin ng kanilang mga paninda ngunit sumunod naman ako kung saan sya nagtungo. Dito ko nakita ang ibat ibang klaseng bulaklak na hindi ko pa nakikita sa ibang mga tindahan ng bulaklak iba-ibang kulay iba ibang hugis at itsura kung kanina namangha ako sa mga nasa labas na mga bulaklak mas lalo akong namangha sa mga nakita ko.


“Ginawa po namin ang simpleng green house dito para kahit mismong ang customer ang pwedeng pumitas ng mga gusto nilang mga bulaklak”


Nanatili lang akong namamahanga habang nililibot ang mga mata sa paligid.


“Dito po yung mga bulaklak na gusto nyo para sa isang binibini”


Carnations na ibang ibang kulay, Daffodil, Daisy, Camelia at marami pang iba hilera talaga ng mga namumukadkad na halaman.


“Paano nyo po naitayo ang lugar na ito?”


“Napansin ng may ari na malaki ang bakuran nito kaya kinausap niya ang may ari ng lote para rentahan upang gawin isang green house kaya po eto sir maganda po diba?”


“Di lang maganda ang ganda ganda”


Ngunit napatitig lang ako sa isang bulaklak na talagang kumuha ng atensyon ko kaya agad ko namang nilapitan.


“Maganda yang napili nyo Sir, yan po ang thousand butterflies or kung tawagin ay Hydrangeas kung yan po ang napili nyo bibigyan ko po kayo ng discount dahil ikaw ang first customer namin at grand opening ngayon at isa pa dahil ang cute mo 50% discount?”


“Ah Miss wag mo na isama yung cute factor hahahaha di po joke lang galing mo magkwento at sales talk dahil dyan kukunin ko sya pero… pero after lunch ko na sya pick up okay lang bay un kasi may klase pa ako napaaaga lang naman ako dito kaya napadaan ako actually gusto ko lang sumilip pero napa oo mo ako sa offer hahahaha”


“Ay naku Sir kung babalik kayo dito para kumuha ng bulaklak bibigyan ko po kayo palagi ng discount”


“Talaga lang ha?!”


“Opo sure yan Sir…” halatang halata ang pagkakilig sa kanyang katawan habang lumalakad papalayo


“Teka lang mamaya ko na ito kukunin mamayang hapon pwede ba?”


“Oo naman Sir kahit mamayang gabi pa pwedeng pwede”


“Ay hindi na may curfew dito”


“Curfew?”


“Oo para sa mga nagpapanggap na estudyante”


“Kayo talaga Sir palabiro”


Matapos kong magdown payment sa kanya agad naman akong lumabas ng tindahan at baka mahuli pa ako sa klase. Kasabay ko ang isang kotse papasok ng campus, magaan ang pakiramdam ko kaya naglakad akong parang nagjo-jogging sa pathway ng unibersidad.


Wala pa naman bell kaya naisipan kong umupo muna sa lilim ng puno at ipagpatuloy ang aming proyekto kay Ms. Dulce at kung di ko magagawa tiyak patay ako. Muli kong binasa ang mga linya na nakasulat ang bawat taludtod nito ay sininsin ng mga mata ko kung tugma para sa isang magandang awitin ang mga napili kong salita.


Ngunit sa sobrang pagkaabala sa ginagawa ko di ko napansin kung sino ang dumating.


“Hoy! Busy ka ngayon ha?! Yan ba yung project satin ni Ms. Dulce?”


“Naku Oo baka kasi di ko magawa tiyak patay ako dun”


“Sus ikaw pa ang galing galing mo gumawa ng mga talata at tyak matatalinhaga pa”


“Nyek hindi naman, eh ikaw ba tapos mo na ba yung project mo sa kanya?”


“Hindi pa naman pero baka mamaya maitutuloy ko ng maayos, bakit nga pala ang aga mo dito sa unibersidad?”


“Hmmm wala naman nagising lang talaga ako ng maaga kaya naisipan ko pumasok ng maaga”


“Hindi ba yan tungkol kay Yumi?”


“Ha?!”


“Bakit ka namutla nung marinig ang pangalan nya? Tignan mo oh ang pula mo”


“Tumigil ka dyan Eunice magkaibigan lang kami nun”


“Magkaibigan o magka-ibigan? Alin sa dalawa”


“Wag mong pangarapin ang hindi para sa iyo Christopher”


“Ay… masungot na surot di ko namalayan nasa likuran ko”


“Ikaw kasi ang ingay mo…” sabay harap kay Julius


“Magkaibigan lang kami ni Yumi yun lang”


“Siguraduhin mo lang dahil alam mo naman kung saan lang ang pwede mong paglagyan baka ni isang imported na chocolate di mo sya mabigyan”


“Humahangin dito nararamdaman mo ba Tofie wala naman bagyo”


“Bakit Eunice kailangan mo ba ng payong marami sa kotse bibigyan pa kita”


“Hindi na di ko kailangan ng imported!! Tara na nga Tofie ang ganda ng umaga sisirain lang ng isang surot”


“Anong sabi mo?”


“Sabi ko may surot sa upuan kaya makati sa binti! Halikana Tofie punta tayo cafeteria para kumain ng almusal”


“Sige Julius una na kami” kaya tumalikod kaming magkasabay kung saan nakatayo si Julius


“Kaw talaga Eunice napaka brutal mo magsalita”


“Ay naku Christopher Alcaraz kung hahayaan mo lang pagsalitaan ka ng ganung klaseng tao sakin hindi pwede yan best friend kita kaya ipagtatanggol kita”


“Salamat naman kung ganun”


“Magkwento ka naman kung anong nangyari sa pagtuturo mo kay Yumi”


“Wag mo nang banggitin yung pangalan nya baka mamaya kung sino pa makarinig mas lalo tayong malagot”


“Sige papangalanan ko na lang sya teka….. kung ikaw killer smile sya naman smile killer tama killer smile… smile killer”


“Binaliktad mo lang yung dalawang salita”


“Ano ka ba di mo ba gets ang sense nun?”


“Hindi ikaw killer smile ka sa ibang babae dyan pero sya naman ang papatay sa smile mo na pumapatay ng ibang babae di ba bagay na bagay?”


At tumuloy kami sa cafeteria para magalmusal at magkwentuhan bago magsimula ang aming klase.