Nang marating naming ang exit ng mall naghiwalay na kaming dalawa ni Eunice dahil sa ibang terminal sya sasakay. Gaya ng dati nagaabang ng masasakyan papauwiat medyo rush hour na rin kaya mahirap talagang sumakay lalo na kung isa kang chance passenger na nagaabang ng masasakyan.
Ugali nga naman nating mga pinoy alam nating bawal sumakay sa lugar na yun pero dun pa rin nasakay pero sympre maparaan talaga tayo sa lahat ng bagay. At habang nagaabang ng jeep na may tamang sign board. Di ko pa rin maalis sa isip ko ang itsura ni Yumi nang suot niya ang damit na pinili ni Eunice. Bagay na bagay sa kanya ang kulay na talagang nagpatingkad sa kanyang kutis at kulay ng balat kahit na ang kanyang mapupulang labi na mas lalong mapapansin nino man. Para akong nagday-dreaming sa kalye papangiti sa bawat sandaling maalala ko ang mga nagdaang oras para sa araw na ito.
“Hoy tatawid ka ba o hindi!” sigaw ni Traffic Enforcer sakin habang nakatayo pa rin ako sa gilid ng kalsada. Nawala at nablanko lang ang isip ko matapos kong marinig ang sigaw ni manong sa akin.
“Sasakay po!” baling ko naman sa tanong nya
Agad syang lumapit sa akin at nagsalita..
“Anong sabi mo?!”
“Sasakay po?”
“Nababasa mo ba yung nakasulat!” sabay turo niya sa karatula sa daan
“Opo”
“Sige basahin mo ng malakas nang marinig ko”
“Ha?!”
“Naglinis ka ng tenga? Sabi ko basahin mo ng malakas”
“Bawal sumakay at bumaba” pagkatapos basahin ng malakas napatingin ako sa ibang naglalakad sa kalye na pawing nakatingin sakin at nakangiti sa ginawa ko wala akong nagawa kung di yumuko na lang..
“Naintindihan mo sinasabi ng karatula?” tanong nya muli
“Opo” sumagot ako ng nakatungo at hiyang-hiya sa mga pangyayari..
“Yun naman pala, dun ka sumakay sa terminal hindi dito alam mo nang bawal pagpipilitan pa!” sermon ni Manong Enforcer.
Ang inaakala kong mapapabilis mas lalo pang napatagal para makasakay ng jeep at makauwi ng maaga. Magkahalong hiya at inis ang naramdaman ko nahiya ako dahil sa harap ng maraming tao pinapagalitan ako ni Manong Enforcer inis dahil pwede naman nyang hinaan ang boses niya. Pagdating sa terminal ang bukod sa ang haba ng pila wala pang nakaabang na sasakyan.
“Anu ba namang kamalasan to!”
Di ko na rin sinubukan pumila baka mabagot lang ako at matagalan sa paguwi kaya bumalik muli ako sa kanto kung saan ako naghantay at tumingin kung nandun pa rin si Manong Enforcer.
“Yun lang nandun pa rin si Manong Enforcer” napakamot pa ako ng ulo, kaya ang ginawa ko sinubukan kong pumunta sa pinakaunahan ni Manong Enforcer at dun maghanap ng masasakyan. Swerte naman ng agad akong maka-kita ng jeep na ang bakante ay ang nasa tabi ng driver. Nagmadali na ako baka maunahan pa ako ng iba.
Nakauwi ako ng matiwasay, nakarating ng buong-buo ang katawan pilit ko na lang iwinawaglit ang mga pangyayari at muli na naman sumagi sa isip ko si Yumi na suot ang damit. At muli na naman akong nakangiti habang papasok ng bahay.
“Aba mukhang maganda ng araw natin, anak?”
“Uy Nay, Mano po!”
“Kaawaan ka ng Diyos, kamusta ang gala nakita kong nakangiti ka dyan pagpasok mo may maganda bang pangyayari?”
“Ayan ka na naman, Nanay naguusisa ka na naman”
“Bakit masama ba?”
“Hindi naman hehehehe, akin na lang yun”
“Tignan mo, ikaw talagang bata ka naku! Magbihis ka ng damit at maghahain na ako para makapaghapunan na tayo”
“Okay po, ano ulam, Nanay?”
“Mamaya mo na malalaman sige na magpalit ka na ng damit” pagpasok ko sa loob ng kwarto agad ko nang tinanggal ang sapatos ko at nahiga panandali sa kama habang nakalagay ang dalawang kamay sa batok nagiisip ng kung anu-ano. Naipikit ko ang mga mata ko at kita ko pa rin ang mukha at ganda ni Yumi sa isipan ko.
Napabalikwas na lang ako ng marinig ko ang tawag ni Nanay para kumain, kumuha ako ng pamalit sa aparador at mabilis na nagpalit ng damit bago ko isinabit ang pantalon ko kinuha ko muna ang cellphone ko at tinignan kung may natanggap akong message ngunit sa kasamaang palad wala naman.
Muli ko syang ibinulsa at lumabas patungo sa hapag para kumain.
“Waow favorite ko yan lalo na kung ikaw nagluto, Nanay”
“Sus nambola pa siya umupo kana dyan at kakain na tayo”
“Mapapadami kain ko tiyak yan”
“Sige lang marami naman akong sinaing”
Sabay kaming kumain ni Nanay at halos maubos ang niluto niya pati ang sinaing na dati ay may natitira minsan naman ay napapanisan na ng kanin dahil hindi rin masyadong nagagalaw. Pero ngayon di ako makapaniwala na naubos naming dalawa.
“Ako na lang po ang magliligpit at maghuhugas, Nanay”
“Wala na talaga akong masabi ang sipag natin ngayon may sakit ka ba?”
“Kaw talaga Nanay minsan lang naman, nagtataka ka pa”
“Yun na nga minsan na nga lang at iilang beses lang yan nangyayari”
“Pagbigyan mo na lang ako”
“Sya, sya ingatan mo ang mga babasagin ha?!”
“Yes Ma’am”
Naghuhugas na ako ng mga pinagkainan ng bigla kong naramdaman na nagvi-vibrate ang cellphone ko sa mismong bulsa ko daglian akong kumuha ng basahan at nagpunas ng kamay. Unknow number ang nagappear sa mismong screen ng cellphone ko di ko rin mawari sino naman ang tatawag sakin sa oras na ito isa pa karamihan ng kamag-anak naming nasa ibang bansa hindi basta basta tumatawag para mangamusta.
Dali-dali kong sinagot ang tawag sa cellphone ko nagbabakasakaling importante ang tawag na iyon. Pero hindi ko na inaasahan ang sumunod na pangyayari…
“Hello, Good Evening can I speak with Christopher?”
“Speaking, sino po sila?”
“Hi Tofie!”
“Yumi?”
“Yep, kamusta ka na, sinubukan kitang hanapin kanina sa terminal pero di na kita nakita pasensya ka na sa mga sinabi kanina ng mga kaibigan ko”
“Wala yun naiintindihan ko naman ang dahilan sino nga naman ang gugustuhin makipagkaibigan sa isang katulad ko at ni Eunice mahirap nga lang kami diba”
“Wag ka namang ganyan I feel really sorry for that”
“Sabi ko nga sayo don’t worry, welcome ka pa rin samin ni Eunice”
“Thank you”
“No worries yun lang ba ang dahilan bakit ka napatawag sakin ngayon just to ask if I’m okay on what happened?”
“Actually hindi hahaha”
“Aba mukhang may pakay saking iba si Ms. Yumi”
“Hindi kaya noh! Tungkol to sa promise na binitiwan mo sakin if you still remember that one”
Ugali nga naman nating mga pinoy alam nating bawal sumakay sa lugar na yun pero dun pa rin nasakay pero sympre maparaan talaga tayo sa lahat ng bagay. At habang nagaabang ng jeep na may tamang sign board. Di ko pa rin maalis sa isip ko ang itsura ni Yumi nang suot niya ang damit na pinili ni Eunice. Bagay na bagay sa kanya ang kulay na talagang nagpatingkad sa kanyang kutis at kulay ng balat kahit na ang kanyang mapupulang labi na mas lalong mapapansin nino man. Para akong nagday-dreaming sa kalye papangiti sa bawat sandaling maalala ko ang mga nagdaang oras para sa araw na ito.
“Hoy tatawid ka ba o hindi!” sigaw ni Traffic Enforcer sakin habang nakatayo pa rin ako sa gilid ng kalsada. Nawala at nablanko lang ang isip ko matapos kong marinig ang sigaw ni manong sa akin.
“Sasakay po!” baling ko naman sa tanong nya
Agad syang lumapit sa akin at nagsalita..
“Anong sabi mo?!”
“Sasakay po?”
“Nababasa mo ba yung nakasulat!” sabay turo niya sa karatula sa daan
“Opo”
“Sige basahin mo ng malakas nang marinig ko”
“Ha?!”
“Naglinis ka ng tenga? Sabi ko basahin mo ng malakas”
“Bawal sumakay at bumaba” pagkatapos basahin ng malakas napatingin ako sa ibang naglalakad sa kalye na pawing nakatingin sakin at nakangiti sa ginawa ko wala akong nagawa kung di yumuko na lang..
“Naintindihan mo sinasabi ng karatula?” tanong nya muli
“Opo” sumagot ako ng nakatungo at hiyang-hiya sa mga pangyayari..
“Yun naman pala, dun ka sumakay sa terminal hindi dito alam mo nang bawal pagpipilitan pa!” sermon ni Manong Enforcer.
Ang inaakala kong mapapabilis mas lalo pang napatagal para makasakay ng jeep at makauwi ng maaga. Magkahalong hiya at inis ang naramdaman ko nahiya ako dahil sa harap ng maraming tao pinapagalitan ako ni Manong Enforcer inis dahil pwede naman nyang hinaan ang boses niya. Pagdating sa terminal ang bukod sa ang haba ng pila wala pang nakaabang na sasakyan.
“Anu ba namang kamalasan to!”
Di ko na rin sinubukan pumila baka mabagot lang ako at matagalan sa paguwi kaya bumalik muli ako sa kanto kung saan ako naghantay at tumingin kung nandun pa rin si Manong Enforcer.
“Yun lang nandun pa rin si Manong Enforcer” napakamot pa ako ng ulo, kaya ang ginawa ko sinubukan kong pumunta sa pinakaunahan ni Manong Enforcer at dun maghanap ng masasakyan. Swerte naman ng agad akong maka-kita ng jeep na ang bakante ay ang nasa tabi ng driver. Nagmadali na ako baka maunahan pa ako ng iba.
Nakauwi ako ng matiwasay, nakarating ng buong-buo ang katawan pilit ko na lang iwinawaglit ang mga pangyayari at muli na naman sumagi sa isip ko si Yumi na suot ang damit. At muli na naman akong nakangiti habang papasok ng bahay.
“Aba mukhang maganda ng araw natin, anak?”
“Uy Nay, Mano po!”
“Kaawaan ka ng Diyos, kamusta ang gala nakita kong nakangiti ka dyan pagpasok mo may maganda bang pangyayari?”
“Ayan ka na naman, Nanay naguusisa ka na naman”
“Bakit masama ba?”
“Hindi naman hehehehe, akin na lang yun”
“Tignan mo, ikaw talagang bata ka naku! Magbihis ka ng damit at maghahain na ako para makapaghapunan na tayo”
“Okay po, ano ulam, Nanay?”
“Mamaya mo na malalaman sige na magpalit ka na ng damit” pagpasok ko sa loob ng kwarto agad ko nang tinanggal ang sapatos ko at nahiga panandali sa kama habang nakalagay ang dalawang kamay sa batok nagiisip ng kung anu-ano. Naipikit ko ang mga mata ko at kita ko pa rin ang mukha at ganda ni Yumi sa isipan ko.
Napabalikwas na lang ako ng marinig ko ang tawag ni Nanay para kumain, kumuha ako ng pamalit sa aparador at mabilis na nagpalit ng damit bago ko isinabit ang pantalon ko kinuha ko muna ang cellphone ko at tinignan kung may natanggap akong message ngunit sa kasamaang palad wala naman.
Muli ko syang ibinulsa at lumabas patungo sa hapag para kumain.
“Waow favorite ko yan lalo na kung ikaw nagluto, Nanay”
“Sus nambola pa siya umupo kana dyan at kakain na tayo”
“Mapapadami kain ko tiyak yan”
“Sige lang marami naman akong sinaing”
Sabay kaming kumain ni Nanay at halos maubos ang niluto niya pati ang sinaing na dati ay may natitira minsan naman ay napapanisan na ng kanin dahil hindi rin masyadong nagagalaw. Pero ngayon di ako makapaniwala na naubos naming dalawa.
“Ako na lang po ang magliligpit at maghuhugas, Nanay”
“Wala na talaga akong masabi ang sipag natin ngayon may sakit ka ba?”
“Kaw talaga Nanay minsan lang naman, nagtataka ka pa”
“Yun na nga minsan na nga lang at iilang beses lang yan nangyayari”
“Pagbigyan mo na lang ako”
“Sya, sya ingatan mo ang mga babasagin ha?!”
“Yes Ma’am”
Naghuhugas na ako ng mga pinagkainan ng bigla kong naramdaman na nagvi-vibrate ang cellphone ko sa mismong bulsa ko daglian akong kumuha ng basahan at nagpunas ng kamay. Unknow number ang nagappear sa mismong screen ng cellphone ko di ko rin mawari sino naman ang tatawag sakin sa oras na ito isa pa karamihan ng kamag-anak naming nasa ibang bansa hindi basta basta tumatawag para mangamusta.
Dali-dali kong sinagot ang tawag sa cellphone ko nagbabakasakaling importante ang tawag na iyon. Pero hindi ko na inaasahan ang sumunod na pangyayari…
“Hello, Good Evening can I speak with Christopher?”
“Speaking, sino po sila?”
“Hi Tofie!”
“Yumi?”
“Yep, kamusta ka na, sinubukan kitang hanapin kanina sa terminal pero di na kita nakita pasensya ka na sa mga sinabi kanina ng mga kaibigan ko”
“Wala yun naiintindihan ko naman ang dahilan sino nga naman ang gugustuhin makipagkaibigan sa isang katulad ko at ni Eunice mahirap nga lang kami diba”
“Wag ka namang ganyan I feel really sorry for that”
“Sabi ko nga sayo don’t worry, welcome ka pa rin samin ni Eunice”
“Thank you”
“No worries yun lang ba ang dahilan bakit ka napatawag sakin ngayon just to ask if I’m okay on what happened?”
“Actually hindi hahaha”
“Aba mukhang may pakay saking iba si Ms. Yumi”
“Hindi kaya noh! Tungkol to sa promise na binitiwan mo sakin if you still remember that one”
No comments:
Post a Comment