Parang di ako makapaniwala na ang isang napakatalino at mabait na
estudyante nasa loob ng detention room. Inilapag ko lang ang gamit ko sa
mesa na nakaharap naman sa mga estudyanteng nakayuko at naghahantay ng
oras para makabalik na sila sa dati nilang gawi.
Di ko alam kung makakapagsalita ako sa harapan nila maaring makapagsalita man ako at ang ibalik naman sakin ay pambabara at kung di naman pangaasar pang muli baka di ko rin mapigilan ang sarili ko kung ano pang magawa ko sa kanila at imbes na hawakan ko ang oras na iyon para maging guro nila sa detension di ko pa magawa ang tungkulin ko.
Kaya inilapag ko ang bag ko sa harap mesang nakaharap sa lahat at dahan-dahang nagsalita sa harap ng mga kapwa estudyante.
“Good Afternoon, I’m Christopher Alcaraz, Tofie for short”
“Anong kinaganda ng hapon na to kung saan nakadetain ang mga kagaya naming mga pasaway o salot sa loob ng klase” sagot ng isang estudyanteng naka suot ng jersey.
“Ano nga ba ang kinaganda ng hapong ito?” nagisip ako ng isasagot sa tanong sakin ng kapwa estudyante ko at dapat hindi sila mapipikon. “Ang kinaganda magkakasama tayo”
“Yeah, right galing mo din tol you’re the man” muling sagot nya sabay tawa pagkatapos nyang sumagot at muli syang humabol ng sagot “Anthony pare”
“Nice to meet you Anthony”
“Maari ko bang malaman kung bakit ka nasa detension?”
“Haha, bakit nga ba? Boring kasi ang subject ko algebra, equations puro na lang yata numbers ang umiikot sa utak ko hindi ko gusto kaya imbes na pumasok sa klase nagcut na lang ako sa covered court ako nagpunta at naglaro ang problema nakita ako ng terror”
“Ah kilala ko nay an si Ms. Dulce, same here pare pero nung una nakaligtas ako pero sa sumunod na teacher wala ng katuwiran values ang subject nang dahil sa maruming uniporme”
Ngayon dalawa na kaming tumatawa sa loob ng klase, pero gaya ng una may puputol parin sa kaligayahan ng lahat.
“Hoy kayong dalawa kung tatawa na lang kayo dyan at magiingay aba magpatulog naman kayo” isang babae naman ngayon ang sumagot na nasa unahan ng silid at nakatungo sa kanyang desk.
“Pasensya na po pero mas maganda kung mas alive tayong makikipagusap sa bawat isa para mawala ang stress ng katawan o kaya kung ano mang problema meron tayo”
Pero sa halip na sagot ang ibigay sakin isang malakas na sampal ang sumalubong sa pisngi ko.
“Masakit ba?” tanong nya
Muntik na talaga akong di makapagpigil sa ginawa niya gusto ko syang gantihan para malaman nya kung gaano kasakit ang ginawa niya sakin buti na lang talaga at nagawa kong pakalmahin ang sarili ko. Sa halip iniabot ko ang kamay ko at “Tofie, nice to meet you, anong pangalan mo?”
Tumingin na lang sya sakin na parang nagtataka kung bakit di man lang ako gumawa ng marahas kong hakbang pero sa tingin ko nakuha ko naman ang atensyon nya para sumama sa aming usapan.
“Claire, yan ang pangalan ko”
“Nice to meet you, Claire so ikaw paano ka napunta sa detension?”
“Working student ako wala kasing nagpapaaral sakin so nagtratrabaho ako sa gabi sa umaga estudyante ako”
“Waow galing naman, so anung work mo?”
“Store cashier sa isang convenient store alam mo na open 24 hours”
“Ah ganun ba okay nga yun eh so ibig sabihin nakatulog ka sa klase kaya ka nandito ngayon sa detention?”
“Hmmm parang ganun na nga”
“Ayos, ikaw naman hmmm?”
“Apollo, Apollo pangalan ko Polo na lang masyadong gangsta pakinggan kung buong pangalan”
“Sige *** Polo paano ka naman napunta dito”
“Kung may natutulog sa klase, varsity player at maruming estudyante ako naman ang late comer”
Humalakhak ako ng sobra sobra sa narinig kong dahilan ni Polo nakisama na rin ang iba pagkatapos marinig ang dahilan niya kung bakit siya napasali sa detension.
“Sorry Polo hehehe pero bakit ka naman laging late”
“Akala ko di mo na itatanong yan at tatawa na lang kayo ng tatawa dyan, kaya ako parating late dahil kailangan ko pang takasan ang tiyuhin ko ayaw nya akong nakikitang nagaaral pero ayaw ko naming tumandang mangmang”
“Pasensya na asan na nga pala ang mga magulang mo?”
“Bata pa lang ako ulila na ako sa kanila at ang tanging naituring kong pamilya ang kapatid ng aking ina ang tiyuhin ko”
“Patawad di ko sinasadya”
“Okay lang ayaw kong kinakaawaan ako”
“Thank you, Polo at ikaw Ms. Yumi anung ginagawa mo dito sa detension?”
“Teka, Yumi? Ayumi Santos?” tanong na may kahalong pagtataka mula kay Anthony
“Ako nga si Ayumi Santos”
“Pero paanong?” pagtataka naman ni Claire
“Nabangga ko ang isang estudyante kanina sa pagmamadali ko kasi kung saan saan ako nakatingin kaya yung dala nyang test tube at kung anu anu pang laboratory equipments nabasag buti na lang di ako pinagbayad yun nga lang ang kaparusahan eto, nakakahiya talaga”
“Okay lang yan Yumi nobody is perfect ika nga nila”
“Eh teka Tofie bakit nga pala ikaw ang naghahandle dito?”
“Sa totoo lang parusa din sakin ang detension pero mas higit pa rin ang ibinigay saking task kaya eto ako sa harap nyo kahit na sinampal at nabara ako ng salita ginagawa ko pa rin ang gawaing iniatas sakin”
“Waow, di ko alam na ang isang Tofie ay masunurin”
“Hehehe, palagi naman teka kung saan pa mapunta ang usapan mahilig ba ang lahat dito sa musika o music?”
“Aba gusto ko yan” sagot ni Claire
“Pwede ko din yan subukan kung kaya”
“Kaya mo yan Anthony”
“Sintunado ako di ko sigurado kung magagawa ko yan”
“Wag ka matakot Polo ako bahala, ano Yumi ready ka ba?”
“May magagawa pa ba ako halos lahat naman susubukan”
“Ayan magaling start tayo, medyo light lang tayo ngayon yung mga tipong hindi mahirap at hindi mataas abutin at yung alam ng lahat”
“Pero mahirap yan Tofie, di lahat ng tamang lyrics alam natin”
“Sabagay tama ka dyan, Yumi teka lang”
Pumunta ako sa harap ng pisara at kumuha ng kapirasong yeso at sinimulang isulat ang mga lyrics ng awit. Habang ang ilan ay nakatuon ang pansin sa mga salitang mga naisulat ko sa pisara mayamaya’y nagumpisang magtanong si Claire.
“Ah Tofie ano yan? Sino ang kumanta nyan at anong klaseng kanta yan?”
“Hahahaha, bago ba sa pandinig never heared?, sige let me introduce you to the new a song for today” parang tumigil ang sandal matapos kong sabihin ang mga katagang iyon.
“Teka teka, you mean to say Tofie ikaw ang incharge sa amin ngayon?” buwelta ni Anthony
“Mismo! Pero hindi para turuan kayo at mag feeling isang professor o teacher pantay pantay tayo kung may gusto kayong sabihin maari nyong sabihin maari kayong magsalita malaya kayong maipapahayag ang gusto nyong sabihin sa loob ng silid na ito sa mga oras na ito”
“Waow, congrats sa ating lahat nakaalis nga tayo sa loob ng mga boring classes natin yun pala dito din pala tayo babagsak para magaral at magaral ulit” sagot naman ni Claire
“Teka, teka di naman niya sinabing sya ang masusunod sa loob ng klaseng ito gusto nya lang sabihin na di dapat sayangin ang oras natin dapat may nagagawa pa rin tayo para sa sarili natin yung nakakaaliw at di yung magmumokmok tayo dito dahil nasa detension tayo” pagtatanggol ni Yumi sa akin
Napangiti na lang ako sa ginawa ni Yumi isang tipikal na estudyante na habang ipaglaban ang karapatan ng isang estudyante ayaw nya may nasasayang na oras. Kaya naisipan ko na rin putulin ang pakikinig ko sa mga pagtatalo nila sa harapan ko.
“Oopps, tama na yan mas maigi pa concentrate tayo sa gagawin natin ngayon okay lang ba?”
“Okay lang sakin” sagot naman ni Polo
“Good bago tayo magumpisang muli, nasabi nyo sa akin na karamihan sa inyo hilig o marunong kumanta, pero paano ba nating masasabing kanta ang isang kanta o awit ang isang awit”
“Hmmm kapag may tono ang bawat salita?” sagot ni Claire
“Pwede, may punto ka dyan ano pa?”
“Kung may salita ang bawat tono”
“Hahaha loko ka talaga Anthony binaliktad mo lang ang sinabi ni Claire pero sa totoo lang ang pagbuo ng isang magandang kanta ay nagsisimula sa isang magandang title”
“Title?”
“Yep, title o titulo Yumi bakit? Ihalintulad natin sa isang cellphone ang natural na ginagawa natin sa cellphone ay magtext o tumawag pero makakapagtext ka pa ba kung walang load? Makakatawag ka ba kung walang load?”
“Alam ko na logic!”
“Ang galing Yumi, logic dito naguumpisang mabuo ang isang kanta dahil sa logic”
“Pero bakit may iba kanta na may ibat ibang salita o may nakahalong kakaiba o malalim na salita”
“Karaniwan sa isang awit o kanta ang palabok o magandang mga salita na inilalagay sa kanta para mailarawan o mapaganda ang awit para maintindihan natin ng lubusan may ipapakita ako sa inyo”
Kumuha ako ang kapirasong yeso at nagumpisang magsulat sa pisara….
Di ko alam kung makakapagsalita ako sa harapan nila maaring makapagsalita man ako at ang ibalik naman sakin ay pambabara at kung di naman pangaasar pang muli baka di ko rin mapigilan ang sarili ko kung ano pang magawa ko sa kanila at imbes na hawakan ko ang oras na iyon para maging guro nila sa detension di ko pa magawa ang tungkulin ko.
Kaya inilapag ko ang bag ko sa harap mesang nakaharap sa lahat at dahan-dahang nagsalita sa harap ng mga kapwa estudyante.
“Good Afternoon, I’m Christopher Alcaraz, Tofie for short”
“Anong kinaganda ng hapon na to kung saan nakadetain ang mga kagaya naming mga pasaway o salot sa loob ng klase” sagot ng isang estudyanteng naka suot ng jersey.
“Ano nga ba ang kinaganda ng hapong ito?” nagisip ako ng isasagot sa tanong sakin ng kapwa estudyante ko at dapat hindi sila mapipikon. “Ang kinaganda magkakasama tayo”
“Yeah, right galing mo din tol you’re the man” muling sagot nya sabay tawa pagkatapos nyang sumagot at muli syang humabol ng sagot “Anthony pare”
“Nice to meet you Anthony”
“Maari ko bang malaman kung bakit ka nasa detension?”
“Haha, bakit nga ba? Boring kasi ang subject ko algebra, equations puro na lang yata numbers ang umiikot sa utak ko hindi ko gusto kaya imbes na pumasok sa klase nagcut na lang ako sa covered court ako nagpunta at naglaro ang problema nakita ako ng terror”
“Ah kilala ko nay an si Ms. Dulce, same here pare pero nung una nakaligtas ako pero sa sumunod na teacher wala ng katuwiran values ang subject nang dahil sa maruming uniporme”
Ngayon dalawa na kaming tumatawa sa loob ng klase, pero gaya ng una may puputol parin sa kaligayahan ng lahat.
“Hoy kayong dalawa kung tatawa na lang kayo dyan at magiingay aba magpatulog naman kayo” isang babae naman ngayon ang sumagot na nasa unahan ng silid at nakatungo sa kanyang desk.
“Pasensya na po pero mas maganda kung mas alive tayong makikipagusap sa bawat isa para mawala ang stress ng katawan o kaya kung ano mang problema meron tayo”
Pero sa halip na sagot ang ibigay sakin isang malakas na sampal ang sumalubong sa pisngi ko.
“Masakit ba?” tanong nya
Muntik na talaga akong di makapagpigil sa ginawa niya gusto ko syang gantihan para malaman nya kung gaano kasakit ang ginawa niya sakin buti na lang talaga at nagawa kong pakalmahin ang sarili ko. Sa halip iniabot ko ang kamay ko at “Tofie, nice to meet you, anong pangalan mo?”
Tumingin na lang sya sakin na parang nagtataka kung bakit di man lang ako gumawa ng marahas kong hakbang pero sa tingin ko nakuha ko naman ang atensyon nya para sumama sa aming usapan.
“Claire, yan ang pangalan ko”
“Nice to meet you, Claire so ikaw paano ka napunta sa detension?”
“Working student ako wala kasing nagpapaaral sakin so nagtratrabaho ako sa gabi sa umaga estudyante ako”
“Waow galing naman, so anung work mo?”
“Store cashier sa isang convenient store alam mo na open 24 hours”
“Ah ganun ba okay nga yun eh so ibig sabihin nakatulog ka sa klase kaya ka nandito ngayon sa detention?”
“Hmmm parang ganun na nga”
“Ayos, ikaw naman hmmm?”
“Apollo, Apollo pangalan ko Polo na lang masyadong gangsta pakinggan kung buong pangalan”
“Sige *** Polo paano ka naman napunta dito”
“Kung may natutulog sa klase, varsity player at maruming estudyante ako naman ang late comer”
Humalakhak ako ng sobra sobra sa narinig kong dahilan ni Polo nakisama na rin ang iba pagkatapos marinig ang dahilan niya kung bakit siya napasali sa detension.
“Sorry Polo hehehe pero bakit ka naman laging late”
“Akala ko di mo na itatanong yan at tatawa na lang kayo ng tatawa dyan, kaya ako parating late dahil kailangan ko pang takasan ang tiyuhin ko ayaw nya akong nakikitang nagaaral pero ayaw ko naming tumandang mangmang”
“Pasensya na asan na nga pala ang mga magulang mo?”
“Bata pa lang ako ulila na ako sa kanila at ang tanging naituring kong pamilya ang kapatid ng aking ina ang tiyuhin ko”
“Patawad di ko sinasadya”
“Okay lang ayaw kong kinakaawaan ako”
“Thank you, Polo at ikaw Ms. Yumi anung ginagawa mo dito sa detension?”
“Teka, Yumi? Ayumi Santos?” tanong na may kahalong pagtataka mula kay Anthony
“Ako nga si Ayumi Santos”
“Pero paanong?” pagtataka naman ni Claire
“Nabangga ko ang isang estudyante kanina sa pagmamadali ko kasi kung saan saan ako nakatingin kaya yung dala nyang test tube at kung anu anu pang laboratory equipments nabasag buti na lang di ako pinagbayad yun nga lang ang kaparusahan eto, nakakahiya talaga”
“Okay lang yan Yumi nobody is perfect ika nga nila”
“Eh teka Tofie bakit nga pala ikaw ang naghahandle dito?”
“Sa totoo lang parusa din sakin ang detension pero mas higit pa rin ang ibinigay saking task kaya eto ako sa harap nyo kahit na sinampal at nabara ako ng salita ginagawa ko pa rin ang gawaing iniatas sakin”
“Waow, di ko alam na ang isang Tofie ay masunurin”
“Hehehe, palagi naman teka kung saan pa mapunta ang usapan mahilig ba ang lahat dito sa musika o music?”
“Aba gusto ko yan” sagot ni Claire
“Pwede ko din yan subukan kung kaya”
“Kaya mo yan Anthony”
“Sintunado ako di ko sigurado kung magagawa ko yan”
“Wag ka matakot Polo ako bahala, ano Yumi ready ka ba?”
“May magagawa pa ba ako halos lahat naman susubukan”
“Ayan magaling start tayo, medyo light lang tayo ngayon yung mga tipong hindi mahirap at hindi mataas abutin at yung alam ng lahat”
“Pero mahirap yan Tofie, di lahat ng tamang lyrics alam natin”
“Sabagay tama ka dyan, Yumi teka lang”
Pumunta ako sa harap ng pisara at kumuha ng kapirasong yeso at sinimulang isulat ang mga lyrics ng awit. Habang ang ilan ay nakatuon ang pansin sa mga salitang mga naisulat ko sa pisara mayamaya’y nagumpisang magtanong si Claire.
“Ah Tofie ano yan? Sino ang kumanta nyan at anong klaseng kanta yan?”
“Hahahaha, bago ba sa pandinig never heared?, sige let me introduce you to the new a song for today” parang tumigil ang sandal matapos kong sabihin ang mga katagang iyon.
“Teka teka, you mean to say Tofie ikaw ang incharge sa amin ngayon?” buwelta ni Anthony
“Mismo! Pero hindi para turuan kayo at mag feeling isang professor o teacher pantay pantay tayo kung may gusto kayong sabihin maari nyong sabihin maari kayong magsalita malaya kayong maipapahayag ang gusto nyong sabihin sa loob ng silid na ito sa mga oras na ito”
“Waow, congrats sa ating lahat nakaalis nga tayo sa loob ng mga boring classes natin yun pala dito din pala tayo babagsak para magaral at magaral ulit” sagot naman ni Claire
“Teka, teka di naman niya sinabing sya ang masusunod sa loob ng klaseng ito gusto nya lang sabihin na di dapat sayangin ang oras natin dapat may nagagawa pa rin tayo para sa sarili natin yung nakakaaliw at di yung magmumokmok tayo dito dahil nasa detension tayo” pagtatanggol ni Yumi sa akin
Napangiti na lang ako sa ginawa ni Yumi isang tipikal na estudyante na habang ipaglaban ang karapatan ng isang estudyante ayaw nya may nasasayang na oras. Kaya naisipan ko na rin putulin ang pakikinig ko sa mga pagtatalo nila sa harapan ko.
“Oopps, tama na yan mas maigi pa concentrate tayo sa gagawin natin ngayon okay lang ba?”
“Okay lang sakin” sagot naman ni Polo
“Good bago tayo magumpisang muli, nasabi nyo sa akin na karamihan sa inyo hilig o marunong kumanta, pero paano ba nating masasabing kanta ang isang kanta o awit ang isang awit”
“Hmmm kapag may tono ang bawat salita?” sagot ni Claire
“Pwede, may punto ka dyan ano pa?”
“Kung may salita ang bawat tono”
“Hahaha loko ka talaga Anthony binaliktad mo lang ang sinabi ni Claire pero sa totoo lang ang pagbuo ng isang magandang kanta ay nagsisimula sa isang magandang title”
“Title?”
“Yep, title o titulo Yumi bakit? Ihalintulad natin sa isang cellphone ang natural na ginagawa natin sa cellphone ay magtext o tumawag pero makakapagtext ka pa ba kung walang load? Makakatawag ka ba kung walang load?”
“Alam ko na logic!”
“Ang galing Yumi, logic dito naguumpisang mabuo ang isang kanta dahil sa logic”
“Pero bakit may iba kanta na may ibat ibang salita o may nakahalong kakaiba o malalim na salita”
“Karaniwan sa isang awit o kanta ang palabok o magandang mga salita na inilalagay sa kanta para mailarawan o mapaganda ang awit para maintindihan natin ng lubusan may ipapakita ako sa inyo”
Kumuha ako ang kapirasong yeso at nagumpisang magsulat sa pisara….
No comments:
Post a Comment