Monday, February 28, 2011

Chapter 6: Promise Not Meant to be Broken (Chapter Ending)

Natigilan at napatahimik ako ng mga sandaling iyon di ko alam kung anong gagawin o anung isasagot sa mga ibinato nila mga salita laban sa namumuo kong damdamin para kay Yumi.

“Hindi nyo saklaw ang buhay ng mga estudyante dito isa pa nagbabayad din kami ng matrikula gaya nyo”


Binasag ni Eunice ang pananahimik ko sa gitna ng tatlong babae.


“What is the commotion all about? Hmmm…”


“Ms. Santiago, Good Day!”


“Good day to you… also girls, I heared what Eunice is trying to say why is there something wrong at the school and you talked like that?”


“None, Ms. Santiago is just they are threatening my friend here”


“Wow that’s a big accusation, Eunice please explain”


“Ms. Santiago they are trying to say to Christopher that he needs to take a careful move against Yumi or he will be counting his day here at school”


“Why what’s wrong with Christopher and Yumi, Girls?”


“Nothing Ms. Santiago”


“Are you sure girls? Crissy? Cheska? Amy? I understand you three are close to you Ms. Yumi but always remember she will be the one who will decide what she feel suitable for her.. Now I don’t want this shouting incident to happen again? Is that clear?”


“Yes, Ms. Santiago”


“Cheska, Amy and Crissy?”


“Yes, Ms. Santiago”


“Good! so you two groups better hurry for your next class or you will stay in detention for the remaining hours at school”


Pagkatapos ng matindi at madugong English explanation sa harap ng detention teacher na si Ms. Santiago agad na akong hinila ni Eunice papalayo sa table kung saan kami kumakain at gumagawa ng project.


“Eunice!”


“Po?”


“Kung di ko na lang ituloy?”


“Ituloy ang alin?”


“Ang panliligaw kay Yumi kasi parang wala din naman magagawang maayos para sayo at sa akin?”


Bigla syang tumigil sa paglalakad at humarap sa akin sabay kaltok sa ulo ko…


“Aray! Ang sakit nun ah”


“Ayan gising ka na”


“Eunice naman!”


“Christopher pagkatapos ng nangyari kanina ngayon ka pa susuko?”


“Pero Eunice kung puro naman kapahamakan ang dala ng panliligaw ko kay Yumi wag na di ko na lang ituloy siguro itatago ko na lang sa sarili ko”


“Ano? Itatago mo? Sige itago mo kung yan ang gusto mo pero wag na wag kang lalapit sakin pagnakita mong gumagawa ng paraan si Julius para makapanligaw at sagutin sya ni Yumi, Naku! Wag na wag puputok ang buchi mo!!!”


“Ang hirap naman kasi ng situasyon ko”


“Walang madali sa buhay lahat pinaghihirapan ano yun porket nagkaroon lang kayo ni Yumi ng saglit na bonding sa tingin mo kaya may pag-asa ka baliw ka ba? Hello?”


“Ah basta!”


“Sige subukan mo lang pag ginawa mo yan hindi na kita papansinin”


“Eunice naman pati ba naman ikaw pakner iiwan mo din ako sa ere?”


“Pakner mo pala ako pwes kung anong ipapayo ko sayo makikinig ka basta positive susuportahan kita”


“Sya… sya… itutuloy na kung itutuloy”


“Ayan good tara na baka mahuli tayo sa sunod na klase o kaya naman makita pa tayo ni Ms. Santiago madetention pa tayo”


Pumasok kami sa sunod na klase pero hindi pumapasok sa utak ko ang sinasabi ng teacher namin sa trigo bukod sa boring pagusapan ang mga equation at formula eh boring pating kausap ang teacher namin dahil paghihingi ka sa kanya ng advice lahat yata ng maisasagot nya sayo formula at end result parang pinasakit mo lang lalo ang ulo mo…


Naalala ko tuloy ng humingi ng advice si Eunice sa kanya kung anong magandang paraan ang pwedeng gawin para manalo sa investigatory project pero ang binigay lang nya puro options na ang kalalabasan ay dapat manalo sya take note kasali ang mga fibonacci sequence and integral formula sa pagbibigay nya ng advice.


Bawat pagsasalita ng professor namin lumilipad naman ang isip ko kung anong isusulat na salita para sa binubuong kanta. Nakatingin ako sa bintana sa mga naglalakad na mga estudyante. Binibilang ko ang paghakbang nila nagpapalitan mula kaliwa at kanan. Ang iba nagkakasalubong sa daan ngunit kung magkabangga ngiti naman ang isusukli sa bawat isa.


“Tofie! Psst”


“Hmm… wag ka makulit nagiisip ako”


“Tofie….”


“Bakit ba ano ba yun?”


“Ah nakatingin lang naman and Prof. sa ginagawa mong daydreaming, samakatuwid papunta na sya sa pwesto mo” agad kong ibinaling ang tingin ko sa harapan at tumingin sa paparating kong Prof.


“Kamusta naman ang dumaraan na estudyante, Mr. Alcaraz?”


“Sir?”


“Sabi ko kamusta naman ang mga dumaraang estudyante? O baka naman may inaabangan ka?”


“Uyyyyy!!!” sabay sabay na hiyawan sa loob ng klase…


“Wala po Sir Reynaldo”


“Kasi kitang-kita ko sa unahan ang baling mo sa mga dumaraan na kapwa mo estudyante at wala sa isip mo ang pagaaral at pagtuturo ko”


“Hindi naman po Sir Reynaldo napatingin lang po ako sa labas”


“Ah ganun ba alam mo ba na ang ration ng mga estudyante na nakakapasa sa klase ko ay 70:30? Yung 70 ang bagsak ang 30 babawasan ko pa hanggang makuha ko ang difference ay 10 lang pero pagdating sa probability hindi ka kasama sa 10 o sa 30…”

Sabi ko na nga ba kasama pa rin ang mga mathematical phrases pagdating sa kanyang pagsesermon. Wala naman akong magagawa kung talagang nahuli nya ako na hindi nakafocus sa kanyang pagtuturo kaya wala din akong maisasagot sa kanya kung di ang pananahimik ko sa klase nya. Minabuti ko na lang tumingin sa blackboard para makita nuyang seryoso ako sa kanyang pagtuturo pero talagang hindi ko mai-focus ang isip ko sa klaseng ito.

“Ayan nahuli ka na naman ni Prof. Reynaldo, panigurado favorite ka na naman nun sa buong linggo nya”


“Eunice hindi talaga ako makapag-focus sa subject nya, bakit naman kasi kailangan ko pa itake-up ang subject nya samantalang di ko naman kailangan yan sa magiging work ko”


“Alam mo Tofie subukan mong tumakbong senador iboboto kita!”


“Baliw! Pero sa totoo lang bakit mo pa kailangan kumuha ng trigo subject ano naman ang kinalaman nun sa pagiging isang music teacher or musician?”


“May punto ka naman pero wala naman tayong magagawa kung di ang sumunod, hay naku kung anu-anong nasa isip mo ayusin mo ang pagtuturo mo kay Yumi… mauna na ako may tatagpuin lang ako sa labas ng school”


“Boyfriend?!”


“Baliw! Kung ikaw nga hindi papasa para maging bf ko iba pa!”


“Waow… ganda mo te! Ang haba ng buhok mo!”


“Sympre ako pa… lumakad ka nga baka maunahan ka pa ni Yumi sa meeting place nyo napaka-ungentleman nun”


“Sya sige na nga pero talagang ang haba ng buhok mo te!”


“Sira ulo.. Buang…”


Pansin kong wala ng masyadong estudyante ng mga oras na yun tila maagang nagsipaguwian dahil na rin unang araw ng pasok nakakaboring talaga ang araw na yun kapos sa bakasyon at bitin sa panahon para sa pagsasaya.


Sarado nga pala ang pinto ng auditorium pag dating ng hapon kaya tinungo ko ang backstage para doon dumaan. Kinabig ko ang door knob pagkatapos pumasok at muli ko namang sinara ang pinto. Sinilip kung may tao sa loob ng auditorium at nang masigurado ko wala inilapag ko lang ang bag ko sa isa sa upuan na nasa harapan ng entablado. Pagkatapos kinuha ko ang notebook at isang ballpen. Umupo sa harap ng piano pagkatapos inisa-isa kong pinaglaruan ang bawat tiklado.


Pinapakinggan ko kung may mabubuo akong magandang tono, magandang himig para maumpisahan ko ang project namin kay Ms. Dulce pero ramdam ko pa rin ang hirap para makabuo ng isang magandang composition para dito.


“Sa pagsusulat ng kanta mailalabas mo ang tunay na saloobin mo ang tunay na nilalaman ng puso mo ang naranasan mo sa buhay mo”


Pumasok sa isip ko ang mga pangungusap dahil naalala ko si Tatay sya ang may magandang boses at talagang idolo ko pagdating sa pag-awit at pagsusulat. Siguro kung kasama namin ni Nanay sya malamang marami akong matutunan sa kanya pati na rin siguro sa panliligaw mga tamang paraan at dapat gawin.


My mind is filled with clues

Clues to where you are…
Waiting for the time to figure out
To solved all the clues and puzzles of my life
And figure out where you are?

How can I be part of your life?

While I’m waiting here to part of the plan…
How can I gazed and stare at you
If part of the clue was the light to see you…

Natuwa naman ako na kahit paunti-unti nabubuo ko ang bawat salita upang maging pangungusap at maging bahagi ng isang awit. Nakita ko na lang ng biglang bumukas ang pintuan ng back door kaya itinabi ko ang notebook ko sa ibabaw ng piano.


“Pasensya ka na Tofie kanina ka pa ba naghihintay?”


“Hindi naman actually may ginagawa din ako kaya di nasayang ang oras ng paghahantay”


“Talaga? Pasensya ka na ang tagal ko bago nakarating dito ano naman ang ginagawa mo?”


“Wala mga assignment para sa ibang subject.. alam mo na mga abubot!”


“Ganun ba teka ilalapag ko lang gamit ko”


“Tulungan kita akin na yung bag mo dun ko na lang ilalagay malapit sa bag ko”


“Sige, salamat Tofie”


“Salamat saan? Sa pagbubuhat hahahaha wala yun para yun lang”


“Hindi kasi pagtyatyagaan mo akong turuan para matuto ako ng piano, sana lang makaya ko”


“Kaya mo yan ikaw pa magaling ka na naman”


“Sige game na let’s start”


 

Saturday, February 19, 2011

Chapter 6: A Promise Not Meant To Be Broken Continuation....

Kaya lang bago pa man ako tuluyang makalayo sa outpost bigla na lang ako pinigil ng isang boses mula sa likuran.
“Mr. Alcaraz!”

Di ko na nakuhang lumingon dahil pamilyar sa tenga ko ang boses na yun, magkahalong kaba at takot ang naramdaman ko sa mga minutong lumalakad na alam kong late na ako. Kaya dahan-dahan kong ibinaling ang ulo ko kung saan nang-galing ang boses na tumawag sa pangalan ko.


“Mr. Alcaraz, can’t you hear me calling your name?!”


Patay na talaga si Ms. Dulce sa lahat ba naman ng pwedeng makasabay sya pa…


“Ms. Dulce…. Good Morning po!!!” sandali lang akong tumigil para makahabol sya sa paglalakad ko ngunit mga ilang segundo lang tumuloy ulit ako sa paglalakad at muli ko siyang iniwasan para makasabay sa paglalakad.


“Mr. Alcaraz where are your manners?” patay na nagalit na lalo….


“Ms. Dulce?”


“I’m calling your name, right?”


“Yes, Ms. Dulce”


“Then why don’t you stop and wait for me…”


“Kasi po Ms. Dulce… I’m gonna be late for class”


“Late for class? Your first period is my class!!”


“Yes, Ms. Dulce that’s why I hate to be late at your class”


“If you hate being at my class then why are you still walking here and singing in that enforcer’s outpost?”


“Ms. Dulce?”


“Yes, I see and heard you singing on that outpost? Ano na naman bang ginawa mong kalokohan Mr. Alcaraz?”


“Wala naman po Ms. Dulce”


“Kung wala why you are singing in that outpost? Don’t tell me pinagtritripan ka lang nila?”


“Hahaha…. Parang ganun na nga po”


“I want a written explain for this event on my desk before sun down”


“Yes, Ms. Dulce”


“Hurry up… or your punishment will be doubled”


Eto na naman ang katakot takot na two pages explanation (Why, How and Actions) bukod pa dyan sasabog ang utak ko sa kagagawa ng mga English lines para lang magexplain sa kanya, okay na lang sana kung pakakantahin ako sa harap ng klase kasi hindi yun ang masaklap.


Buti na lang sabay kami ni Ms. Dulce sa pagpasok ng klase kaya ligtas ako kahihiyan sa harap ng klase. Una akong pumasok sa silid sumunod naman si Ms. Dulce. ang buong klase parang palengke kanya kanyang chismis at kwento sa mga pangyayari ng sabado at lingo ang mga silya kung saan-saan nakapaling sa madaling salita wala sa wisyo ang first period.


At dahil ito ang nadatnat ni Ms. Dulce umpisa na ng Marshal Law ng klase.


“Ano tinda nyo dyan? Kayo dyan buy one take one ba dyan sa inyo sa group sa likod sale ba 50% Off?”


Nakatulala ng ilang segundo ang klase pagkatapos bigla na lang nakuryente at nagmadaling isaayos ang bawat desk nila sa tamang hanay.


“I didn’t expect to see my class at this manner” hirit na galit ni Ms. Dulce.


Lahat ng studyante sa loob ng klase puro nakatungo lang dahil na rin sa galit ni Ms. Dulce. Pero akala ko makakalusot na ako sa galit nya ngunit…


“Mr. Alcaraz, ano pang itinatayo-tayo mo dyan umupo ka sa upuan mo dahil kahit ikaw hindi ka ligtas tandaan mo ang parusa mo”


“Yes, Ms. Dulce”


Tuloy-tuloy ang galit ni Ms. Dulce hanggang sa matapos ang period ng klase nya sa amin, pinagawa pa kami ng sariling song composition mula lyrics hanggang sa musika nito at higit sa lahat dapat magawa ito sa loob ng apat na araw.


“Anak ng pating naman, Eunice hindi madali ang pinapagawa satin ni Ms. Dulce”


“Eh ano pa bang magagawa natin kung ang sumunod pag hindi natin nagawa tyak bagsak tayo sa major subject na to”


“Oh eto na juice mo isa pa maawa ka naman sa notebook na yan 100 pages yan nung binili natin sa bookstore pero tignan mo manipis pa sa bente pesos dahil naubos mo na sa kakapunit”


“Sino ba naman kasi ang makakagawa ng ganung klaseng composition sa apat na araw! Apat na araw Eunice Apat!”


“Bakit gusto mo tatlo?”


“Hindi apat na nga eh”


“Kaya mo naman yan ikaw pa magaling ka naman sumulat ng mga piyesa kaya alam ko kaya mo yan!”


“Kaya naman sa kaya kaya lang po, yung deadline natin masyadong maiksi ang panahon tignan mo wala akong masimulang magandang piyesa para dyan”


“Kung ikaw nga nagsisimula na paano pa ako? Naku kumain ka na habang nagawa nyang project na yan”


Habang ngumunguya hawak ko ang ballpen pero wala sa pagkain ang isip ko kung di sa pyesang dapat kong isulat. “Hmmm… teka nga pala mamaya may pupuntahan ako pagkatapos ng klase”


“Saan naman yan?”


“Basta importante”


“Ngayon naglilihim ka na, nakakapagtampo ka talaga”


“Eto naman… sige na nga wag ka lang magtampo, may promise kasi akong binitawan kay Yumi”


“Promise?”


“Promise na tuturuan ko syang tumugtog ng piano”


“Yun naman pala wag ka magpatumpik-tumpik pa kung sinabi mo kasi agad di na ako nagtampo, Pero! Pero siguraduhin mo lang tama ang pagtuturo mo ng piano sa kanya”


Sabay dikit ng hintuturo niya sa ilong ko


“Oo na yung daliri mo wag mo ibaon sa ilong ko mapapango ako sa ginagawa mo eh”


“Hihihi sorry naman di naman sadya, teka may naisip ka na bang magandang panimula para sa pagtuturo kay Yumi ng piano?”


“Sa totoo lang wala…”


“Ano eh paano ka magtuturo kung di mo alam ang mga ituturo sa kanya?”


“Paano ba naman ako makakapag-isip ng maituturo sa kanya nakita mo namang nagtatalo ang isip ko sa dalawang gawain dito, isang project at pagututuro sige nga ikaw ang tatanungin ko ano pipiliin mo?”


“Ay kay Yumi ako pagdating sa pagibig pero pag dating sa future sa studies ako”


“Balimbing!”


“Weh! Tinanong mo lang ako dib a? sinagot ko lang base sa mga pangyayari”


“Naku Eunice, minsan talaga nahahaluan mo ng kalokohan ang usapan natin”


“Sympre naman para naman po di masyadong seryoso Mr. Lover Boy!”


“Lover Boy ka dyan!”


Habang nasa mesa at nagbibiruan kaming dalawa ni Eunice bigla na lang may tumayong grupo ng mga babae sa harapan naming kaya kami biglang natigil sa pagaasaran at sabay naming tinignan kung sino ang grupong tumayo sa harapan namin.


“Well, well… I didn’t know na Mr. Lover Boy ka na ngayon”


“Cheska, Amy and Crissy”


“Buti naman kilala mo kami”


“Sis naman sino ba naman ang hindi makakakilala sa group natin eh tayo lang naman ang pinakasikat dito at fashonista”


“Sabagay tama ka dyan at ang mga gaya natin bagay lang sa mga kalevel natin at hindi sa kung sinu-sinong estudyante na nagpupumilit pumasok sa school na ito”


“Teka ano na naman bang problema nyo? At bakit na naman kami ang pinagdidiskitahan nyo?”


“Magtigil ka dyan babaeng bungangera!”


“Aba! Hindi ko na gusto ang lumalabas sa mabaho mong bibig”


“Eunice tama na, wag mo na patulan”


“Eh paano naman kasi ang bastos ng mga ugali ng mga taong ito naturingan may pinag-aralan pero ayaw ilagay sa tama ang pinag-aralan”


“Kung ano man ang magawa ko pa sa inyong dalawa gusto ko sanang ipaalam sa inyo lalo na sa iyo Tofie wag mong asamin si Yumi hindi kayo bagay at isa pa hindi rin kami makakapayag na lumapit ka pa sa kanya”


“Anong ibig nyong sabihin”


“Duh! Ibig sabihin layuan mo si Yumi!”


“Pero wala naman akong ginagawang masama sa kanya”


“Kung gusto mo pang manatili sa school na ito wag mo kaming subukan”

Saturday, February 5, 2011

Chapter 6: A Promise Not Meant To Be Broken Continuation....

“Alam mo bang wala ka sa tamang babaan ng mga tao? Teka natatandaan kita ikaw yung studyanteng natawid na wala sa tamang tawiran…. At ngayon inulit mo pa and tindi mo bata ang dami mo nang paglabag!”
“Pero Sir kasi po…”

“Ay hindi walang paliwanag at walang palusot alam mo nang mali ginawa mo pa rin”


“Pero Sir malalate na po ako sa klase ko?”


“Pwes sa outpost present ka hala! Sige lakad…”


Pagdating sa outpost agad umupo sa desk si Manong Enforcer at nagumpisang mag-usisa.


“Sige umpisahan mong magpaliwanag makikinig ako”


“Kasi po nakatulog po ako sa sinasakyang kong bus, dalawang station ang nalampasan ko kaya po nagmadali akong bumaba para makahabol sa klase”


“Sige naniniwala naman ako sa mga paliwanag mo o depensa mo pero mali pa rin ang ginawa mo kaya dapat kang bigyan ng karampatang parusa sa paglabag mo sa mga batas na ipinapatuwad”


“Pero Sir malalate po talaga ako sa klase ko please po pakawalan nyo na lang po ako pangako ko po di na ako uulit”


“Hahaha akala mo ganun-ganun na lang yun na bigla na lang kitang pakakawalan pagkatapos mong gumawa ng isang paglabag sa batas?”


“Pero Sir hindi po ba pwedeng sa ibang araw na lang may klase po kasi ako at yung teacher ko po dun terror naku nuknukan ng higpit sa subject yun eh”


“Terror ba? Nuknukan ng higpit sa subject?”


“Opo ganun nga”


“Sakin di ka ba natatakot kung terror akong enforcer o kaya nuknukan din ako ng higpit sa mga nahuhuli kong lumalabag sa batas”


Napatahimik ko ng mga sandaling iyon, may punto nga naman si Manong Enforcer di ko alam kung terror sya o katulad din sya ni Ms. Dulce na nuknukan ng higpit pagdating sa klase.


“Ano di ka na nagkapagsalita, natameme ka yata ha, Christopher Alcaraz”


Nagulat ako kung paano nya nalaman ang totoong pangalan ko kaya tinanong ko sya tungkol dito “ Paano nyo po nalaman ang tunay kong pangalan?”


“Ayan nakasulat sa name plate mo at hindi pa pangkaraniwan ang kurso mo Bachelor of Music, ibig sabihin maganda ang boses mo”


“Po?”


“Oo, lahat ng kumukuha ng kursong ganyan magagaling kumanta at magaganda ang boses kaya wag mo ipagkaila yan, pero sige papakawalan kita kung kakanta ka dito ng live dito sa outpost”


“Pero Sir nakakahiya…”


“Okay mamili ka lang stay ka dito ng 45 mins atsaka kita pakakawalan o ipapadinig mo lang ang isang napakasimpleng kanta?”


Napaisip na naman ako at bigla na lang nagtalo ang dalawang bahagi ng utak ko…


“Kung gagawin mo ang sinasabi ng Mamang yan tiyak pagtitinginan ka lang dito sa outpost o kaya naman pagtatawanan ka lang”


“Hindi wag ka maniwala sa kanya tiyak naman akong magaling ka at maganda ang boses mo bakit di mo pakita sa kanya ang kakayahan mo malay mo mabilis ka pa nya pakakawalan kung gagawin mo lang ang nais nya”


“Kaya lang pag ginawa mo nga pagtatawanan ka sige ka magmumuka kang tanga… mas pipiliin mo ba yun Tofie?”


“Ano kakanta ka ba o hindi? Ang tagal mong sumagot bata”


“Kakanta po”


“Naku Tofie bahala ka magmumukha kang ***** talaga maniwala ka!”


“Wag kang maniwala dyan kaya mo yan magtiwala ka lang”


Kaya ibinaba ko ang bag ko sa isang bakanteng upuan at nagumpisang pumorma sa harap ni Manong Enforcer. Huminga ng malalim at kinapa ang bulsa para sa panyo ngunit bago ko pa man makuha ang panyo sa bulsa nagumpisa na akong kumanta.


Ngiti lang, ngiti lang…..

“Ehmmmm… Ehmmm..”

“Hoy sabi ko kumanta ka hindi ko sinabing bumulong ka”

Muli kong sinimula ang aking awit….

Ngiti lang, ngiti lang pag mayroong problema

Ngiti lang, daanin sa ngiti at tawa
Maari ngayon di mo malaman
Ang mga sagot sa mga katanungan
Ngiti lang, maaayos din yan, ngiti lang

Inililibot ko ang paningin ko sa ibang lugar para hindi mawala ang boses ko sa tono pero ramdam ko ang bawat butil ng pawis na tumutulo sa noo at batok ko. Tumingala ako pero tuloy pa rin ako sa pagkanta ko.


Ngiti lang, pag may araw at biglang umulan

Hintay lang, tingnan mo magsasawa rin yan
Maari ngayo'y todo buhos ulan
Pagmasdan mga ulap ay mag-uurungan
Ngiti lang, maaayos din yan ngiti lang

Ang mga taong napapadaan sa outpost nakatingin na ngayon sakin ang ibang naglalakad sa kalye napahinto para makinig at tumingin sa akin habang tuloy ako sa pagkanta. Sa mga sandaling yun nakuha ko nang kunin ang panyo sa bulsa ko.


Nagulat ako ng biglang mag pumalo sa lamesa na tila sumasabay sa tono ng pag-awit ko. Kaya muli akong tumingin sa desk ni Manong Enforcer nakita kong sya pala ang pumapalo sa lamesa at umiindayog ang katawan habang nakaupo sa aking harapan.


Alam kong di lahat sa buhay

Masaya at puno ng kulay
Nguni't pag natutunan mo nang tanggapin
Buhay natin sadyang ganyan lang
Sa huli maaayos lahat ngiti lang

Ginawa kong tambol ang aking sapatos para maging cue ng next stanza ng awit. Pero ang hirap pala talaga magperform ng live kalaban ang ingay ng mga dumadaang sasakyan ang mga busina ng nagmamadaling bus sa highway.


Maaari ngayo'y todo buhos ulan

Pagmasdan mga ulap ay mag-uurungan
Ngiti lang, maaayos din yan ngiti lang

Alam kong di lahat sa buhay

Masaya at puno ng kulay
Nguni't pag natutunan mo nang tanggapin
Buhay natin sadyang ganyan lang
Sa huli maaayos lahat ano mang problema kaibigan
Sa huli maaayos lahat, ngiti lang

“Ayos ka naman pala kumanta ang ganda at ang lamig ng boses mo”


Bigla na lang pumalakpak si Manong Enforcer at nakisabay din ang kapwa Enforcer na nadoon sa outpost pati ang mga nakinig na mga tao sa kalye napa-palakpak pagkatapos kong kumanta.


“Ngiti na, pwede ka ng umalis at wag mo na uulitin yan, ayaw ko nang mahuli ka muli sa di tamang tawiran”


“Salamat po ulit!”


“Ngiti lang, ngiti lang pag mayroong problema.. ayiee na LSS ako dun sa kanta mo”


“Weh!? Di nga po?”


“Aba! Sasagot pa gusto mo pa tumagal dito?”


“Hindi po, hindi po aalis na po ako late na late na ako sa klase ko”


“Mabuti pa nga baka magbago pa isip ko”